hal-i pürmelalalimiz. yaşam sevincim olan şeylere bakıyorum; ya günah her biri ya da suç. "benim mi beynim hasta?" diyorum kendime. "ben mi defoluyum?" cevap yok. kendi hayat serüvenim geliyor aklıma. sırtlandığım hayatım. ve o hayatın hiçbir sikime yaramaması. "ne garip diyorum lan," "gece olduğunda sadece ben can çekişiyorum 7 milyar insanın varolduğu evrende. gece olduğunda sadece benim canım acıyor. sadece ben zihnimdeki perdeleri yırtıp görünmeyenin ardındaki görebilme yetisine kavuşmuş.
sadece ben, öğretilmiş ve tembihlenmiş her şeyi yok sayıp da yeniden bir değer yaratmaya çalışmışım kendimi. sadece ben bir kavgaya tutuşmuşum. tek başıma ama. yedi milayara karşı ben. hepiniz bir, ben tek.
galip gelmek ya da hayat denen savaş meydanında başım dik ayrılmak umrumda mı? hayır. sadece ben eli-kolu kanlı bir şekilde çekip gitmişim. giderken sol elimdeki hayali kılıcı ulaşamayacağım bir uzaklığa fırlatmışım.
sadece ben yok saymışım günahları. hak vermişim en azılı suçlulara. hepsinin tek nedeninin sevgisizlik ve yalnızlık olduğunu ıspat içinse kendimden vazgeçmişim.
yaşam sevincim olacak her şeyin günah sayılması ya da alter egomu huzurlu kılacak her şeyin suç sayılması karşısında sadece ben yılmadan mücadele etmişim."
ama yorgunum şimdi. bir uyusam şöyle. hiç uyanmasam diyorum. sonsuza dek. yeniden dirilme hikayesi gerçek olsa bile beni uyandırmaya gelen melekler/zebaniler yüzüsütü yattığım için bölemeseler uykumu. cennete ya da cehenneme giderken bile uykusuzluktan şişen gözlerimi ovup eşofmanımın üzerinden kıçımı kaşısam. sakalım yüzüme bulaşmış olsa. ben kendime bulaşmış olsam. orada hesabımı kendim verip yol alsam. sadece uyumak için. gideceğim yerin hiçbir anlamı olmadan. uyku evim olsa, uyku mezarım. nasılsa yaşam sevincim olan her şey ya günah ya da suç. ben ise en büyük günahkar ve en adi bir suçlu olarak varolsam. ya da yok olsam. ne farkeder?
"hiç!"
en kocamanından.
var olmak ya da yok olmak çok şey farkeder. aynadaki kişi "sen yoksun" dediğinde nasıl da acır ona bakanın içi. var olmak için neler neler yapar, ne çabalar sarfeder, ne badireler atlatır..
YanıtlaSilyaşam sevinci olan herşeyi günah ya da suç olarak göstermeyi marifet bilen, bunu da 'din' maskesi altında gerçekleştiren sürülerin kurbanı olmak çok manidar! aslı hiç de öyle değil; yaşam sevinci olan herşey günah ya da suç değil, o insan aklıbaşında ve gayet normal bir insansa.
aklımız başımızdayken, gayet de normalken her şeyi suç ve günah olarak gösterdiler. kendi basit geleneksel düzenlerinin bozulmasından korktukları için bunu yıllarca sürdürdüler. bu yaşam sevincini öldürme operasyonlarından ya "günahları,suçları umursamıyorum" diyenler, ya da büyük bir güçle kendini koruyarak gerçekleştirebilenler;gerçek yaşam sevincini elde edenler kurtuldu. ikinci grupun güçlü aydınlanmışlığına sahip olabilse keşke herkes..