çözümsüz. bir yandan "gece benim olsun" derken diğer yandan "kurtarın lütfen beni bu canavardan" diyecek ruh haline bürünmeme neden olan olan paradoks.
ki güzelliği ve bilinmezliği paradoks olmasından kaynaklı. tanrı gibi. işte bu yüzden kayda değer, işte bu yüzden ciddiye alınmayı hakeden bir kavram gece. çünkü en güzel sevişler gece gerçekler. çünkü en güzel sevişmelerin tümleci gecedir.
fakat en şık ölümler de gece gerçekleşir. en şık günahların ve en asil suçların mabedi de gecedir. aynı rahimde birbirinden tamamen farklı -ruh ve beden olarak- iki çocuk taşıyıp doğuran bir anne gibi gece. bilemedin baba.
cinsiyetsiz işte. ya da tek cinsiyet. o da manasız. gece olduğunda kırılan ümidim, bir "merhaba" ya çözülen buzlarım, çöken göz altlarım... hepsi ama hepsi işte gecede toplanır. ve ben her halükarda tahammül edemem. en çok da kendime. kavgam kendimle çünkü. öfkem kendime. kendime zararım. kendime iflas.
sonucu ne olur, bilinmez. nereye kadar gider, yine bilinmez. belki bir gün doğumu, belki de şaşkın bir balık olma hali. su yüzeyine çıktığında oksijenin çarptıklarından.
alışamama durumu işte. kabul edememe. sindirememe. dokunma durumu. hem ruha hem de bedene. zira yerküre bir asteroid b-612 değil. maalesef ki fazlasıyla gerçek. ya da fazlasıyla düş. arada bir yerde olmadığından eminim. adım gibi değil. zira adım da manasız. bedenimin manasızlığı gibi.
sadece gece işte, tek manalı olan ya da manasız. onu da bilmiyorum.
tüm bu tahammülsüzlükler içerisinde, ilk ergenlik ve gençlik yıllarımda felç olana kadar dinlediğim, herkese ve her şeye karşın bir kaç saat sonra doğacak güne gönderilen bir şarkıdır belki de gece;
http://www.youtube.com/...play=true;showoptions=false
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder