30 Kasım 2009 Pazartesi

intihar ederek herkesi ve her şeyi cezalandırmak

dün gece aklıma geldi. açıkçası son 4 yıldır tek bir gün aklımdan çıktığı yok. ne zaman gelip de zihnime bağdaş kurup oturdu bu duygu, bilmiyorum..
bilmeyi istiyor muyum peki? sanmıyorum..

dün gece aklıma geldi işte. annemle konuşurken. babam yerinden kıpırdamayıp da benimle konuşmadığında. babasına tapan asalaklardan değilim. ya da aile kavramının muhteşemliğini övenlerden. ama babamın yerinden kalkmayıp da benimle konuşmaması ilk defa zoruma gitti..
10 gün sonra askere gideceğimden değil bu hassasiyetim. ben hep böyleydim. böyle geldim dünyaya. böyle getirildim. külli iradeyle kaderimi tayin eden biliyor hayatımın ne zaman, nerede, ne şekilde sonlanacağını. benimkisi önceden yazılmış bir rolü oynamak. ya da oynarken rolümü yazmak. bilmiyorum. bilmeyi ise hiç istemiyorum.

dün gece geldi aklıma işte. dedim ki kendi kendime; "öldür kendini. hem de askerde. bir gece yarısı cephaneliğe git. tüm cephaneliği havaya uçurmazdan önce kısa bir not yaz yatağında. ranzanın üzerine koy beyaz kağıdı. o beyaz kağıtta siyah harflerle aynen şu cümle yazsın;

"hepinizin amına koyim."

üzerine alınmak isteyen alınsın. alınmayanlar ise sadece gülümsesinler bu delilik karşısında. dün gece aklıma geldi işte. sabahın altı buçuğunda. ben uyumak için gözlerimi sıkarken. ve uyku bana bir gramını sunmazken. dün gece geldi aklıma. geldiği gibi uçup gitmedi ama. joker olarak duruyor sol cebimde. askerliğime 10 gün kala..

dün gece geldi aklıma işte. nüfus cüzdanımda hangi ırka ait olduğum, hangi dine inandığım yazarken. dün gece geldi aklıma. babamın isminin yazılı olduğu yeri sol elimin işaret parmağıyla aşındırırken. annemi düşlerken. kardeşlerimin yüzlerini anımsamazken. sevilecek veya tapılacak tek bir kutsallık bulamazken..
dün gece geldi aklıma. şık bir ölüm strili üzerinde karar veremezken. ölüm stili konusunda kararsızken. ben öldükten sonra, kendimi öldürdükten sonra bir kere bile hatırlanmayacağımı bildiğimden vazgeçtim. ben öldükten sonra annem yas tutmayacağından. babamın sikinde olmayacağından. beni sevdiğini söyleyen hiçbir dişinin umrunda olmayacağından vazgeçtim.

benim intiharım hayatım. her an ve her salise. şimdilik 29 yıl sürdü. daha ne kadar sürer, bilmiyorum. bilmeyi ise, hiç istemiyorum..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder