9 Kasım 2009 Pazartesi

anlamak ve sevmek

Anladığım hiçbir şeyi sevemedim ben. Tanrı’yı, hayatı, insanları, filmleri, şarkıları, kitapları… Hiçbirini sevemedim. Bir aşkı anlayamadım. Belki de ondandır bunca uğraşım. Bunca mücadelem. Ve bunca çabalayışım. İlk sevişmemde canım yanmıştı benim. İlk öpücüğümde hüngür hüngür ağlamıştım. İlk “seni seviyorum” cümlesini duyduğum an öfkelenip “bu kadar iyi olamazsın?” dedikten sonra bir tokat atmıştım kendime. Koşmuştum sahilde. İlk aşkım arkamdan bağırmıştı;

“nereye?”

Donup kalmıştım sonra. Ellerimi dizlerime koyup öksürmüştüm. Nefesim açılsın diye deniz suyundan içmiştim. Tekrarlamıştı ilk aşkım;

“nereye?”

Tekrar koşmuştum. Soruları sevememiştim hiçbir zaman. Nefesim ritmine kavuştuğunda geri bakıp hiç kimseyi görememiştim. Hayatların sonlarını gördüğüm an “bu filmi önceden izlemiştim” demiştim. fakat Sonları değiştirmek için çabalamadım hiçbir zaman. Anladığım hiçbir şeyi ise asla sevemedim ben... sevmedim...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder