“nereye?”
Donup kalmıştım sonra. Ellerimi dizlerime koyup öksürmüştüm. Nefesim açılsın diye deniz suyundan içmiştim. Tekrarlamıştı ilk aşkım;
“nereye?”
Tekrar koşmuştum. Soruları sevememiştim hiçbir zaman. Nefesim ritmine kavuştuğunda geri bakıp hiç kimseyi görememiştim. Hayatların sonlarını gördüğüm an “bu filmi önceden izlemiştim” demiştim. fakat Sonları değiştirmek için çabalamadım hiçbir zaman. Anladığım hiçbir şeyi ise asla sevemedim ben... sevmedim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder