yıllar evvel çöpten değerli bir şey bulmuştum. değeri de o zamanın kuruna ve enflasyonuna göre şimdilerde bir kaç paket kısa marlboro light fiyatı ya eder ya etmez. o gün bugündür ne zaman bir çöp bidonunun ya da apartman önlerindeki çöp yığınlarının yanından geçsem içim içimi yer, "acaba şimdi ne değerli şeyler vardır, bu çöplerde" diye.
bir sabah uyansam ki sayısaldan altı tutturmuşum ya da milli piyango bana çıkmış yine de o paralarla alabileceğim en kral limuzinim bir çöp yığınının ya da çöp bidonunun yanından geçerken içim içimi yer. kendimi zor tutarım o çöpleri karıştırmamak için.
hele büyük mağazaların tam karşısındaki karton kutular gördüm mü hiç dayanamıyorum. illa bir şekilde gözüm takılıyor o boş kartonlara. onları alıp eve getirmek bir şekilde onlarla uğraşmamak için verdiğim mücadeleyi bir allah bilir bir de ben.
bir keresinde de, lise bire giderken ve hiç param yokken o zamanın en büyük banknotu olan tek bir banknot para bulmuştum ki o duygu halini anlatacak kelime bulamıyorum. sadece anneannemin bir akşam yemeğinde "bu çocuğa iyi bakın, para buluyor" deyip, bana bir götlük yanında yer açıp yemek yedirişi vardı ki anlatılmaz. sadece yaşanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder