bir insanı öldürebileceğinden emin olmak

modern çağın arınması. intihar vakalarının en az olduğu zaman dilimini yaşıyor insanlık. artık çıldıranlar yok. artık meydanlarda alabildiğine küfredenler yok. artık "deli" damgası yiyip de zincirlenenler yok.

herkesin en aşağı 3 kişiliği var modern zamanlarda. herkesin en aşağı 5 yüzü var. istediğini istediği an istediğine gösterebildiği. herkesin titanyumdan daha kaygan, çelikten daha sağlam ön yargıları var modern zamanlarda.

bitti artık. kimse kimseyi değiştiremeyecek. tanrı bile kontrolünü kaybetti evrenin. insanlığın kontrolünü kaybetti. bir çok dinsel hikayede anlatılan günahların hepsi aynı anda yaşanırken sonrasında gelen felaketlerin hiçbiri olmuyor artık. oysa insanlık şu an o günahların hepsini aynı anda işliyor. yine de alabildiğine yaşıyor herkes. tıka basa. şişe şişe.

kimse bakmıyor ama aynaya. kimse kendi yüzünü görmek istemiyor. cinnetler yaşanıyor arada bir. birisi çıldırıp da önüne ilk çıkanı tarıyor. kafasından vuruyor önüne ilk çıkanı. ya da satırla kesiyor.
modern çağın en şık günahı sadece ve sadece tecavüz olarak kalıyor. ne sıkıcı ve yaratıcılıktan yoksun bir günahtır bu. oysa cehennemi haketmek için daha estetik ve daha zekice günahlara ihtiyacı var insanlığın.

ben tanrı olsam hiçbirinizi bu günahlarla almam cehenneme.

herkes bir insanı öldürebileceğinden emin ama. herkes aynada gördüğü ilk insanı öldürebileceğini çok iyi biliyor. kimse bir başkasını öldürebilecek kadar cesur değil.
kimse güllük gülistanlık olarak varsaydığı şu varoluşu bırakıp gitmeyi göze alacak kadar onurlu değil artık. modern zamanlarda delirmek bir psikolojik hastalık olarak görülüyor. ilkel çağlarda ise peygamberlik.

kimse düşünmüyor artık. kimse düşündürülmüyor. ta ilkokuldan başlayıp da tüm hayatı boyunca aynı gereksiz bilgiler ezberlelitiliyor insanlara. aynı boktan savaşlar, antlaşmalar, coğrafi şekiller, aritmetik semboller, fizik kuralları...
sanki hayatın ana taşları bunlarmış gibi ıspat edilmeye çalışılıyor her şey. oysa matematik bile başlı başına bir kandırmacadan ibaret. oysa 1 rakamından sonra bile asla 2 gelmiyor üstadın dediği gibi.
yine de bizler hepsini yalayıp yutuyoruz. sanki bir üçgenin iç açılarının toplamı her hangi bir zaman diliminde işimize yarayacakmış gibi.

bizler biz kıskaca alınmışız. kendi kendini zehirleyen akrepler gibi kendi kendimizi zehirliyoruz. kendi kendimize tecavüz ediyoruz. bizler heba oluyoruz.

insanlık, heba çağını yaşıyor.